गझल

तारकांपल्याड आहे जायचे
चांदण्यांचे गीत आता गायचे

कालचे गेले उन्हाळे संपुनी
पावसाने धुंद आता व्हायचे

अंगणी माझ्या फुलोरा हा तुझा
पारिजाताच्या फुलांनी न्हायचे

जाहलो आहे असा कापूर मी
स्पर्शता तू मी असे पेटायचे

घातली आहेत ऐसी माळ तू
श्वास माझे ज्यात मी गुंफायचे

हे एकटेपणाचे जगणे उदासवाणे
मल्हार आसवांचा ओल्या सुरात गाणे

कोणीच आज नाही या मैफलीत माझ्या
आहेत सोबतीला माझे सुने तराणे

दाटून आसमंती माझाच मेघ येतो
माझ्याच पावसाने माझेच मी नहाणे

होता वसंत तेंव्हा पाने गळून गेली
ग्रीष्मात हाय आता हे मोहरून जाणे

का एकटेपणाची आराधना करू मी
सोडेल साथ हा ही राणी तुझ्याप्रमाणे

नाही कधीही पाहिले, आले किती गेले किती
हे काय हाती राहिले, आले किती गेले किती

आहे कधीचा थांबलो राणी तुझ्या साठीतरी
मी श्वास नाही मोजले, आले किती गेले किती

हृदयात या स्र्जले ऋतू हा माझा दुसरा ऑनलाईन गझल संग्रह. यात 2003 - 04 मधे लिहिलेल्या आणि प्रामुख्याने मायबोली.कॉम वर प्रकाशित झालेल्या गझला संकलित केल्या आहेत.

माझिया आतली मीरा बेभान नाचते आहे
तुझियात कृष्ण किनारा माझाच शोधते आहे

लाडक्या तुझ्या प्रेमाने अस्तित्व व्यापले माझे
प्रत्येक श्वास घेताना घुंगरू वाजते आहे

माझ्या तुझ्या सुरांच नातं असं जुळू दे
नात्यात आपल्या गं मल्हार कोसळू दे

आलीस घेउनी तू तारांगणे सुखाची
जातेस का? जरा या चंद्रास मावळू दे

पेलता आली मला ना स्पंदनांची पालखी
घेतली गालावरी मी आसवांची पालखी

जाणले ना मी कधीही जायचे आहे कुठे
चालली आहे कुठे ही तारकांची पालखी

घेउनी या पालखीला चालतो आहेच मी
आजही खांद्यावरी या वेदनांची पालखी

काल मी होतो कुठेसा आज मी आहे कुठे
घेउनी जाते कुठे ही संभ्रमांची पालखी

राहुनी होषीत राजा भोग तू आयुष्य हे
ठेव सांभाळून राजा जाणीवांची पालखी

काल होतो एकटा मी मोकळ्या तारांगणी
आज आहे सोबतीला अक्षरांची पालखी

काव्य नेते पंढरीला, ही नव्हे वारी नवी
ही तुक्याची पालखी ही ज्ञानियाची पालखी

अक्षरांच्या घोळक्याला चाल का लाभू नये?
हाय माझ्या जीवनाला ताल का लाभू नये?

वार यांचे वार त्यांचे झेलतो छातीवरी
वार रोखायास साधी ढाल का लाभू नये?

तुझ्याविना सखे इथे उशी विराण आजही
तुझीच वाट पाहुनी उदास प्राण आजही

विराट सागरावरी तुझाच चांद येतसे
तुझीच लाट अंतरी, तुझे उधाण आजही

हासरा जो काल होता आज चिंताग्रस्त आहे
चेहरा पाहून माझा आरसाही त्रस्त आहे

झेलण्या तूफान सारे काल होतो एकटा मी
आज माझ्या सोबतीला आसवांची गस्त आहे