गझल

प्राण थोडासा जळावा लागतो...
मीलनासाठी दुरावा लागतो!
ताल का नुसतेच सांभाळायचे?
सूरही राणी जुळावा लागतो...

आता असे जळूया
विश्वात दर्वळूया

पेटून आज दोघे
प्रेमात पाघळूया

बेभान नाचणारे बेहोष घुंगरू मी
बेताल पावसाची का आर्जवे करू मी?
माझ्याच बासरीचे रानात सूर सार्‍या
सांगा कुणाकुणाचे वनवास मंतरू मी?

स्पंदनांचा आज माझ्या आसरा हो
तू सखे बागेत माझ्या मोगरा हो
शोधतो मी माझिया रूपास राणी
दर्पणी जो पाहतो तो चेहरा हो

ओठांस लाव राणी प्याला रिता कराया
ओतीन जीव माझा प्याला पुन्हा भराया

शब्द माझा अर्जुनाचा बाण आहे
केशवाच्या बासरीचा प्राण आहे
झोकतो आहे जरी प्याले विषाचे
काव्य माझे अमृताची खाण आहे

झेलावयास माझी छाती तयार आता
घाला नव्या दमाने तुमचे प्रहार आता