दु:ख माझे सांगू किती
दु:ख माझे सांगू किती
शब्दं पुरतच नाही
सुख कळविणण्यासाठी
शब्दं उरतच नाही!
छंदबद्ध कविता
दु:ख माझे सांगू किती
शब्दं पुरतच नाही
सुख कळविणण्यासाठी
शब्दं उरतच नाही!
धडाम धुडुम धुम धुम
धडाम धुडुम धमु धुम
पाउस आला सर सर सर
वेचुया गारा भर भर भर
पाण्यात नाचु गर गर गर
पाणी उडे छम छम...
धडाम धुडुम धुम धुम
डोळ्यात चार थेंबांचे
आभाळ तरारुन गेले
पाऊस फिरकला नाही,
नुसतेच ढगाळून गेले
दाटून आले तेंव्हा मी
रोवून पाय बसलोही
देहात जरा रुजण्याचे
आभास थरारुन गेले
गोंगाट कुठे मेघांचे,
थैमान कुठे वाऱ्याचे
अन जरा थरकता वीज,
अस्तित्व लकाकून गेले
येईल अता वेगाने,
भिजवेल मला प्रेमाने
गात्रांत नव्या स्वप्नांचे
आभाळ फुलारुन गेले
मज किती वाटले तरिही,
मी किती थांबलो तरीही
पाऊस फिरकला नाही...
नुसतेच ढगाळून गेले...
हे शिवनंदन, करितो वंदन
विघ्नांचे करुनी निर्दालन
सुख शांती दे अम्हा चिरंतन
गगनी भरल्या रंगांमधुनी
अन फुललेल्या कुसुमांमधुनी
तव रूपाचे होते दर्शन
हे शिवनंदन, करितो वंदन
कोसळणार्याह धारांमधुनी
सळसळणार्याह वार्याधमधुनी
(चाल: आओ बच्चो तुम्हे दिखाये झांकी हिंदुस्तानकी!)
गणपती बाप्पा माझ्यासाठी
एवढं तरी करशील का
अंगात माझ्या शक्ती देउन
डोक्यात बुध्दी भरशील का
बाप्पा मोरया... बाप्पा मोरया...
मनिमाउचे मौ मौ शेपुट
चिवचिवणे चिउताईचे
माकडदादाचे ते हुपहुप
गुरगुरणे वाघोबाचे
मला सांग तू या मित्रांशी
दोस्ती माझी करशील का
अंगात माझ्या शक्ती देउन
डोक्यात बुध्दी भरशील का
बाप्पा मोरया... बाप्पा मोरया...
हे गजवदना, हे गजवदना
शब्द - सुरांतून तुझी प्रार्थना
तू करुणेचा विशाल सागर
तू तेजाने भरले अंबर
तुच अग्नि, तू वायु, धरा अन
चराचरांतून तुझी चेतना
वादळाचे गीत आता आणुया ओठांवरी
जीवनाचे वार सारे झेलुया छातीवरी ॥धृ॥
सागराला बांध घालू दोस्तहो आता
अंबराला साद देऊ दोस्तहो आता
तोलुया हे विश्व सारे आपल्या हातांवरी ॥१॥
पेटलो आम्ही तरीही राख ना होऊ
पेटत्या आगीमधूनी उंच झेपावू
ठेवुया विश्वास आता आपल्या पंखांवरी ॥२॥
भोवती अंधार आहे, खिन्नशा वाटा
आसमंती मुक्त आहे मेघ वांझोटा
चालुया ठेवून श्रध्दा आपल्या स्पंदांवरी ॥३॥
आमचे सुख-दुःख आहे आमच्या हाती
निर्मितो हे स्वर्ग आम्ही आमच्यासाठी
आमची आहेच निष्ठा आमच्या जगण्यावरी ॥४॥
तुला पाहता षड्ज छेडतो
रिषभ स्पर्शण्यासाठी
तुझी मिठी गंधार होतसे
मध्यमा तुझ्या ओठी
'सदैव माझ्या घरीच राहील'
कशास आशा धरू
उडून जाईल पैलतीरावर
कधीतरी पाखरू
असे हिवाळे, तसे उन्हाळे
तऱ्हा ऋतुंच्या किती
मावळणाऱ्या दिवसामाजी
जराजराशी क्षती
व्यर्थ धावत्या ऋतुचक्राची
कास कशाला धरू
उडून जाईल पैलतीरावर
कधीतरी पाखरू
मी जसा आहे, तसा आहे
सिंह भासे मी कुणा केंव्हा
श्वानही बोले कुणी केंव्हा
बोलती कोणी ससा आहे
मी जसा आहे, तसा आहे