रोमॅंटिक

शुक्रवार संध्याकाळ. सानिका आपल्या बावीसाव्या मजल्यावरच्या आलीशान अपार्टमेंटमध्ये कुलूप उघडून येते. एकटीच. जरा घाईतच असते. डिझायनर चपला घाईत काढून फेकते. खांद्यावरची स्टायलीश पर्स हॉलमधल्या सोफ्यावर फेकून देते. घड्याळात बघते, पावणे सहा वाजलेले असतात.

“नऊचा मूव्ही आहे. आहे भरपूर वेळ. ” तिचं एक मन म्हणतं. पण तिच्या दुसऱ्या मनाला हे काही पटत नाही. ती घाईनं बेडरुममध्ये जाते. वॉर्डरोब उघडून साड्या, ड्रेसेस आणि पार्टीवेअरच्या नीट लावून ठेवलेल्या घड्या धसमुसळेपणानं उलट्या-सुलट्या करायला लागते.

"नको ना गं जाऊस मला सोडून",

अस्ताव्यस्त खोलीतल्या विस्कटलेल्या बेडवर अस्ताव्यस्त पसरलेला तो तिला आर्जवं करत होता.

आरशासमोर उभं राहून नुकत्याच नेसलेल्या साडीच्या पदराच्या घड्या चापून चोपून बसवल्यावर पदराला पिन लावता लावता ती कोरडेपणानी म्हणली,

"मला जावं लागेल. अन ते आपल्या दोघांनाही माहित आहे"

"पण का? आणि अशी इतक्या लगेच अनोळखी, कोरडी कशी होऊ शकतेस तू"

"मला वाद घालायला वेळ नाहीये. सहा वाजत आलेत. अनीशला ग्राउंडवरून पिकअप करायची वेळ झालीये."