साधं सोपं आयुष्य
साधं सोपं आयुष्य
साधं सोपं जगायचं
हसावंसं वाटलं तर हसायचं
रडावंसं वाटलं तर रडायचं
वैयक्तिक
साधं सोपं आयुष्य
साधं सोपं जगायचं
हसावंसं वाटलं तर हसायचं
रडावंसं वाटलं तर रडायचं
शुक्रवार संध्याकाळ. सानिका आपल्या बावीसाव्या मजल्यावरच्या आलीशान अपार्टमेंटमध्ये कुलूप उघडून येते. एकटीच. जरा घाईतच असते. डिझायनर चपला घाईत काढून फेकते. खांद्यावरची स्टायलीश पर्स हॉलमधल्या सोफ्यावर फेकून देते. घड्याळात बघते, पावणे सहा वाजलेले असतात.
“नऊचा मूव्ही आहे. आहे भरपूर वेळ. ” तिचं एक मन म्हणतं. पण तिच्या दुसऱ्या मनाला हे काही पटत नाही. ती घाईनं बेडरुममध्ये जाते. वॉर्डरोब उघडून साड्या, ड्रेसेस आणि पार्टीवेअरच्या नीट लावून ठेवलेल्या घड्या धसमुसळेपणानं उलट्या-सुलट्या करायला लागते.
"नको ना गं जाऊस मला सोडून",
अस्ताव्यस्त खोलीतल्या विस्कटलेल्या बेडवर अस्ताव्यस्त पसरलेला तो तिला आर्जवं करत होता.
आरशासमोर उभं राहून नुकत्याच नेसलेल्या साडीच्या पदराच्या घड्या चापून चोपून बसवल्यावर पदराला पिन लावता लावता ती कोरडेपणानी म्हणली,
"मला जावं लागेल. अन ते आपल्या दोघांनाही माहित आहे"
"पण का? आणि अशी इतक्या लगेच अनोळखी, कोरडी कशी होऊ शकतेस तू"
"मला वाद घालायला वेळ नाहीये. सहा वाजत आलेत. अनीशला ग्राउंडवरून पिकअप करायची वेळ झालीये."
तू खुले आकाश माझे, तू नवा विश्वास माझा
मी तुझ्यासाठी बुडवतो गायनाचा क्लास माझा
नेहमीची ही परीक्षा, तीच पुढल्या बेंचवरती
पाठ होते पाठ अन हुकतो सदा फस्क्लास माझा
मी नसताना जेव्हा माझ्या गावी तू गेला असशील
बेभान होऊन दुपारभर माझ्या अंगणात कोसळला असशील.
सांग मला, मी नव्हतो म्हणून थोडं जास्त दाटलं होतं का?
अंगणामध्ये नेहमीपेक्षा पाणी जास्त साठलं होतं का?
कारखाना म्हणा, बांधकाम म्हणा किंवा सॉफ्टवेअर कंपनी
कोणत्याही कामाच्या ठिकाणी
काम करणाऱ्या माणसांचे प्रकार तीनच
मालक, मुकादम आणि मजूर!
आपल्याला आवडत असलेलं काम करण्यासाठी
आपल्या सर्व गरजा भागवण्या इतका मोबदला
आपल्यातल्या प्रत्येकालाच, आयुष्यभर मिळत राहिला
तर या पृथ्वीचा स्वर्ग होईल!
निदान आपल्यातल्या प्रत्येका पुरता....
आई गरमा गरम चकल्या तळत असताना
तिचं लक्ष नाहिये असं बघून
दोन चार चकल्या लंपास करणं
कढईत भाजत असलेल्या
बेसनाच्या घमघमाटानं अस्वस्थ होऊन
वळले जायच्या आधीच
वाटीमध्ये घेऊन ‘लाडू’ फस्त करणं
मातीच्या सिंहासनावर बसलेले
केवळ दाढी-मिशा-जिरेटोपामुळे ओळखू येणारे
मातीचेच शिवाजी महाराज
नाकांवर, मुंडशांवर टवके उडाले असूनही
जागोजाग पहारा देणारे मावळे
लवंगीच्या सरींचा एक आख्खा गठ्ठा
पूर्णपणे सुट्टा करून
त्यातला एक एक लवंगी
दुपारभर उडवत रहाणं
त्यातही शक्यतो प्रत्येक लवंगी
हातात पेटवून फेकणं