सामाजिक
'आपला नंबर कदी लागनार बा?' छोट्या चंद्यानं त्याच्या बापाचा, शंकऱ्याचा सदरा ओढत त्याला विचारलं.
'गप उबा ऱ्हा की, येवढी गर्दी दिसत नाय का तुला', शंकऱ्या त्याचा हात झटकत त्याच्यावर डाफरला. मनातल्या मनात आज चंद्याला का घेऊन आलो याचा विचार करत स्वतःवरच चिडला.
सिग्नलला गाडी उभी असताना
काचेपाशी गजरेवाला येतो
शेजारी 'मॅडम' आहेत बघुन
उगाच तिथे घुटमळतो
मी बायकोकडे बघतो
ती गजऱ्य़ांकडे बघत असते
मी नेहमीच्या दुकानात जातो, नेहमीचं वाणसामान घेतो
मी, 'किती झाले?' दुकानदार, '४७०'
मी ५०० ची नोट देतो। तो उरलेले पैसे परत देतो
मी न बघताच खिशात टाकतो
मी रुमाल विकत घेतो
माझ्या नेहमीच्या मॉलमधून
मुळात तो असतो कापूस
दूरवरच्या कुठल्या शेताततला
प्राण्यांच्या काही टोळ्यांमध्ये
‘सिटी टुरिझम’ करण्याचं नवं फॅड आलंय!
येतात सिटी टुरिझम साठी
घोळकेच्या घोळके माकडांचे
बघतात टकामका
माणसं, रस्ते, बिल्डिंगा, वाहनं वगैरे
येतात दणादण झाडा-छपरांवर उड्या मारत
जातात कधी आपण होऊन, कधी हाकलल्या नंतर
सकाळी उठल्या उठल्या
आसामातून आलेली चहा पावडर,
भिलवडी किंवा आणंद मधून आलेलं दूध,
भीमा-पाटस किंवा सांगलीतून आलेली साखर,
पानशेत-खडकवासल्यातून आलेल्या पाण्यात मिसळायची
आणि आखातातून-इराणमधून आलेल्या गॅसवर उकळून
त्याचा फक्कड चहा करुन प्यायचा
माणूस तसा प्रचंड कर्तुत्ववान प्राणी
इतर प्राण्यांच्या तूलनेत
विशेष शारिरिक क्षमता नसतानाही
त्यानं जमीन व्यापली, समुद्र ओलांडले
आकाशाला गवसण्या घातल्या
अवकाशातही झेप घेतली
मी त्यांना सांगत होतो
दोन अधिक दोन चार...
पाण्याला रंग नसतो...
साप हा सरपटणारा प्राणी...
इत्यादी साधं सोपं गणित, शास्त्र वगैरे
जेंव्हा मी मांडलं माझ्या लाडक्या देशाचं भवितव्य
तरल, गहिऱ्या शब्दांतल्या कवितांमध्ये
लोक म्हणाले, कोण हा बावळट कवी?
काय लिहितोय हे टपराट…..
