गंभीर

कालही होतो इथे मी आजही आहे इथे
ध्येयही येथेच आहे वाटही आहे इथे

का धरू मी पालवीची आस माझ्या अंतरी
कालचे ते वाळलेले पानही आहे इथे

थोडक्या या चांदण्याने ये अता झिंगू जरा
चांदणी आहे इथे नी चंद्रही आहे इथे

बोलली मी अक्षरे ती धूळ सारी जाहली
लोपल्या धूळाक्षरांची धूळही आहे इथे

काय देवू मी पुरावा लाडके आता तुला
प्रेमरंगी रंगलेला श्वासही आहे इथे

हे एकटेपणाचे जगणे उदासवाणे
मल्हार आसवांचा ओल्या सुरात गाणे

कोणीच आज नाही या मैफलीत माझ्या
आहेत सोबतीला माझे सुने तराणे

दाटून आसमंती माझाच मेघ येतो
माझ्याच पावसाने माझेच मी नहाणे

होता वसंत तेंव्हा पाने गळून गेली
ग्रीष्मात हाय आता हे मोहरून जाणे

का एकटेपणाची आराधना करू मी
सोडेल साथ हा ही राणी तुझ्याप्रमाणे

नाही कधीही पाहिले, आले किती गेले किती
हे काय हाती राहिले, आले किती गेले किती

आहे कधीचा थांबलो राणी तुझ्या साठीतरी
मी श्वास नाही मोजले, आले किती गेले किती

पेलता आली मला ना स्पंदनांची पालखी
घेतली गालावरी मी आसवांची पालखी

जाणले ना मी कधीही जायचे आहे कुठे
चालली आहे कुठे ही तारकांची पालखी

घेउनी या पालखीला चालतो आहेच मी
आजही खांद्यावरी या वेदनांची पालखी

काल मी होतो कुठेसा आज मी आहे कुठे
घेउनी जाते कुठे ही संभ्रमांची पालखी

राहुनी होषीत राजा भोग तू आयुष्य हे
ठेव सांभाळून राजा जाणीवांची पालखी

काल होतो एकटा मी मोकळ्या तारांगणी
आज आहे सोबतीला अक्षरांची पालखी

काव्य नेते पंढरीला, ही नव्हे वारी नवी
ही तुक्याची पालखी ही ज्ञानियाची पालखी

अक्षरांच्या घोळक्याला चाल का लाभू नये?
हाय माझ्या जीवनाला ताल का लाभू नये?

वार यांचे वार त्यांचे झेलतो छातीवरी
वार रोखायास साधी ढाल का लाभू नये?

हासरा जो काल होता आज चिंताग्रस्त आहे
चेहरा पाहून माझा आरसाही त्रस्त आहे

झेलण्या तूफान सारे काल होतो एकटा मी
आज माझ्या सोबतीला आसवांची गस्त आहे

पोळलो आगीत ज्या, झेलू नको तो जाळ तू
ज्या चुका मी काल केल्या त्या चुकांना टाळ तू

देत आहे मी तुला माझीच ही कादंबरी
ह्या चुकांच्या पुस्तकाची रोज पाने चाळ तू

पेटली जी काल होती आज का ती थंड ज्वाला?
सूर ओठांतील राणि का असा निस्तेज झाला?

बेगड्या त्या मौत्तिकांचा हट्ट दे सोडून आता
ओवुनी मी आसवांना गुंफली ही मुग्ध माला

तुझी ती तान आता याद येते
अदा बेभान आता याद येते

तुला पाहून होते संपले जे
हरवले भान आता याद येते

स्पर्शता तू आज मी बेभान झालो
आसमंती दाटले तूफान झालो

या तुझ्या ओठांस राणी स्पर्शण्या
मी पहाटे छेडलेली तान झालो