अधीर ओठ टेकता जरी शहारतेस तू
मिठीत या सखे अशी कशास लाजतेस तू!

फुलून पारिजात हा उभा तुझ्याच अंगणी
उगाच लाजतेस अन सुवास टाळतेस तू

तुला न पाहता उनाड चंद्रही न मावळे
कशास 'चांदणे कुठे' असे विचारतेस तू?

अता कुठे जरा जराच रंगतेय ही निशा

माझे जरा तरी तू ऐकून बोलणे घे
विझवून हे निखारे पदरात चांदणे घे

सारेच फेकुनी दे काटे उरातले तू
श्वासांत मोगर्‍याचे निष्पाप गंधणे घे

ना तुला भेटूनही ही ओढ वाटावीच का?
अंतरी माझ्या तुझ्या ही ज्योत पेटावीच का?

सूर जे नाही मिळाले शोधुनी दाही दिशा
खिन्न माझ्या अंतरीची धून तू गावीच का?

माझिया आतली मीरा बेभान नाचते आहे
तुझियात कृष्ण किनारा माझाच शोधते आहे

लाडक्या तुझ्या प्रेमाने अस्तित्व व्यापले माझे
प्रत्येक श्वास घेताना घुंगरू वाजते आहे