वैयक्‍तिक
पिणं असतं आगळा उत्सव
त्याचा उरूस होऊ नये
प्यायला नंतर आपला कधी
वकार युनूस होऊ नये
घरी बसून दारू प्यायचे
खूप सारे फायदे असतात
हॉटेलमधे , बिल भरायचे
काटेकोर कायदे असतात
आम्ही कधीच दारूमधे
दुःख आमचं बुडवत नाही
दारू नेहमी शुध्दच ठेवतो
आपला ग्लास आपण सांभाळावा
दुसर्‍याला घेऊ देऊ नये
दुसर्‍याचा ग्लास उचलण्याची
वेळ आपल्यावर येऊ नये
अशीही वेळ असते जेंव्हा
कोणीच आपला नसतो
म्हणून आपण प्यायला जातो
तर नेमका ड्राय डे असतो
आपला पेग आपण भरावा
दुसर्‍यावर विश्वास ठेवू नये
प्यायला लागल्यावर चढायचीच
केंव्हा चढते ते कळत नाही
एकदा चढलेली उतरायचीच
उतरणं काही टळत नाही
दारु पिताना एक तत्व पाळावं
सोसेल तेवढीच प्यावी
सगळी संपवायला थोडीच हवी ?
उरली , तर घरी न्यावी!
तुडुंब जेवण झाल्यावरती
ग्लानी यावी अपार
निवांत लोळत गादीवरती
जावी पुरी दुपार!
खिडक्यांवरती पडदे ओढुन,
गरगरणारा पंखा लावुन
अंगावरती ओढुन चादर,
सदैव व्हावे तयार...
निवांत लोळत गादीवरती
जावी पुरी दुपार
हापिसात दमछाक तुम्हाला
करायची तर करा
बोनस टोनस इंक्रिमेंटने
खिसे आपले भरा
आम्हास आमुचा आळस प्यारा
तुम्ही काय ते हुषार...
निवांत लोळत गादीवरती
जावी पुरी दुपार
अमेची पुन्हा रात आली गटारी
अम्हा पाहुनी धुंद झाली गटारी
कुणी एक प्याला, कुणी 'पिंप'वाला
भरे बेवड्यांच्या पखाली गटारी
कार्ड यात टाकताच यंत्र हे खुलेल
का उगा उदास तू, 'असेल तर मिळेल'!
सोंग घेतलेस तू हवे तसे तरी
नेहमी खरेच चित्र यंत्र दाखवेल
<--break-->
चित्रगुप्त हे तुझे, कुबेर हे तुझे
स्वर्ग दाखवेल हेच नर्क दाखवेल
धावते तुला बघून ही तुझ्याकडे
तू खिशात टाकताच नोट मोहरेल
उलटून गेली पानं जी जी
हिशेब त्यांचा कशाला करू
आयुष्य माझं, आहे कधीचं
मागच्या पानावरून पुढे सुरु!
तेच मायने, तेच रकाने
त्याच त्या शब्दांमधे बरबटलेली पाने
आशय नसलेल्या आठवणींच्या पोथ्या
घट्ट उराशी कशाला धरू?
आयुष्य माझं, आहे कधीचं
वादळाचे गीत आता आणुया ओठांवरी
जीवनाचे वार सारे झेलुया छातीवरी ॥धृ॥
सागराला बांध घालू दोस्तहो आता
अंबराला साद देऊ दोस्तहो आता
तोलुया हे विश्व सारे आपल्या हातांवरी ॥१॥
पेटलो आम्ही तरीही राख ना होऊ
पेटत्या आगीमधूनी उंच झेपावू
ठेवुया विश्वास आता आपल्या पंखांवरी ॥२॥
भोवती अंधार आहे, खिन्नशा वाटा
आसमंती मुक्त आहे मेघ वांझोटा
चालुया ठेवून श्रध्दा आपल्या स्पंदांवरी ॥३॥
आमचे सुख-दुःख आहे आमच्या हाती
निर्मितो हे स्वर्ग आम्ही आमच्यासाठी
आमची आहेच निष्ठा आमच्या जगण्यावरी ॥४॥
तुला पाहता षड्ज छेडतो
रिषभ स्पर्शण्यासाठी
तुझी मिठी गंधार होतसे
मध्यमा तुझ्या ओठी
मी जसा आहे, तसा आहे
सिंह भासे मी कुणा केंव्हा
श्वानही बोले कुणी केंव्हा
बोलती कोणी ससा आहे
मी जसा आहे, तसा आहे
