तिचे नि माझे नाते अभंग होते!
भांडण तंटे हे तर तरंग होते
तिचे नि माझे नाते अभंग होते!
एक दुज्यांची काटछाट करताना
शब्दशाप हे हळवे पतंग होते
उपरोधिक
भांडण तंटे हे तर तरंग होते
तिचे नि माझे नाते अभंग होते!
एक दुज्यांची काटछाट करताना
शब्दशाप हे हळवे पतंग होते
पाच वर्षांचा प्रिन्स
साठ फुटी खड्ड्यात
पन्नास तास अडकला...
तर
म्याडमपासून, मनमोहनांपर्यंत
लष्करापासून, मंत्र्या संत्र्यांपर्यंत
सगळ्या सगळ्यांनी पळापळ केली...
नाही,
वाहिन्यांनी त्यांना करायला लावली...
पण
कोट्यावधींचा देश
ओळखलंत का परवेझ मला
पाकिस्तानात आला कोणी
तारवटलेल्या डोळ्यांमध्ये
कणभर नव्हतं पाणी
हल्ली तसा मी लवकरच उठतो. म्हणजे तसा mobile वर buzzer लावलेला असतोच, पण तो वाजायच्या आतच जाग येते. उठल्या उठल्या brush करणं, मग kettle on, करून चहा. चहा झाल्याबरोबर जसा वेळ आणि mood असेल त्यानुसार morning walk, jogging, किंवा अगदीच gym. तिथून आल्यावर व्यवस्थित breakfast आणि shower.
मी पेपर वाचत असतो
अन आकडे मोजत असतो
हे इथे कितीसे गेले
ते तिथे कितीसे गेले
कुणि कैलासाला गेले,
अल्लाला प्यारे झाले
दंग्यात कुणी जळलेले
हल्ल्यात कुणी फुटलेले
अन पूर, सुनामी कोठे
...मातीत किती पुरलेले
मी दगड होऊनी तेंव्हा
हलकेच उलटतो पाने
मग आतील पानांवरती
भेटाया धावुन येती
नेत्यांचे हसरे फोटो
फेसाळ, खुळ्या जाहिराती
दगडांनी सतत दगडच रहायला हवं
आणि निपचित पडून रहायला हवं
रस्त्याच्या कडेला
मग अंगावरून निघून जावो
वारी, प्रेतयात्रा वा मोर्चा
दगडांनी मात्र सतत दगडच रहायला हवं
हरी-विठ्ठलाच्या नावानी कधी
भारून जावो आसमंत
वा तो शोकाकूल होवो
रामनाम सत्य च्या घोषणांनी
किंवा
मंतरून जावो कधी
इन्किलाब झिंदाबाद च्या गर्जनांनी
काहीही घडो रस्त्यावरती
काहीही जावो अंगावरून
पण दगडांनी तरीही दगडच रहायला हवं
उलटून गेली पानं जी जी
हिशेब त्यांचा कशाला करू
आयुष्य माझं, आहे कधीचं
मागच्या पानावरून पुढे सुरु!
तेच मायने, तेच रकाने
त्याच त्या शब्दांमधे बरबटलेली पाने
आशय नसलेल्या आठवणींच्या पोथ्या
घट्ट उराशी कशाला धरू?
आयुष्य माझं, आहे कधीचं
काही काही गोष्टी
मला अजूनही कळत नाहीत
एका पावसात
वाहून जातात गावंच्या गावं
अतीवृष्टीमुळे...
आणि पाठोपाठच्या उन्हाळ्यात
गावा गावांतून
नाहीशी होते वीज,
धरणात पाणी नसल्याच्या नावाखाली...
कोसळून वाहून जाणाऱ्या पाण्याचे
हिशोब काही जुळत नाहीत
काही काही गोष्टी
मला अजूनही कळत नाहीत
पंधरा ऑगस्ट हा एक उत्सवच असतो
वेगवेगळ्या वाहिन्यांमधून भळभळणाऱ्या
बाजारू देशभक्तिपटांचा
आणि
चौकाचौकात निमूटपणे उभ्या असलेल्या
तिरंग्यांना
कर्कश्श गाणी ऐकवणाऱ्या
उन्मत्त ध्वनिवर्धकांचा...
दुष्मनी त्यांची अशी हळुवार आहे
दादही त्यांची जणू तलवार आहे!
मस्तकी घेऊन मजला नाचती ते
हे कशाचे प्रेम, हा व्यवहार आहे