आता पुरे
रक्त माझे आटले, आता पुरे
श्वास माझे थांबले, आता पुरे
ओढतो आहेस का चाबूक तू
चाबकाला लागले, आता पुरे!
गझल
रक्त माझे आटले, आता पुरे
श्वास माझे थांबले, आता पुरे
ओढतो आहेस का चाबूक तू
चाबकाला लागले, आता पुरे!
अधीर ओठ टेकता जरी शहारतेस तू
मिठीत या सखे अशी कशास लाजतेस तू!
फुलून पारिजात हा उभा तुझ्याच अंगणी
उगाच लाजतेस अन सुवास टाळतेस तू
तुला न पाहता उनाड चंद्रही न मावळे
कशास 'चांदणे कुठे' असे विचारतेस तू?
अता कुठे जरा जराच रंगतेय ही निशा
ठोकरूया धर्म सारे
या, करूया कर्म सारे
स्वर्ग हा कर्मात आहे
जाणुया हे मर्म सारे
शब्द माझे मैफलीसाठी हा माझा तिसरा ऑनलाईन गझल संगह! या संग्रहामधे 2005-06 मधे लिहिलेल्या आणि प्रामुख्याने मनोगत.कॉम वर प्रकाशित झालेल्या गझला आहेत.
भूतकाळाची नकोशी बंधने तोडू
वर्तमानाशी नव्याने नाळ या जोडू
कालचे जे भूत होते कालचे होते
`काल' साठी मी सुखांचा `आज' का सोडू
रेखुया जे पाहिजे ते जीवनामध्ये
जी नकोशी सर्व पाने या चला खोडू
साकडे घालू नव्या आकाशगंगांना
नेहमीच्या खिन्ना वाटांना अता मोडू
आसमंताचा नव्याने वेध घेण्याला
भोवताली गुंफलेले कोष या फोडू
तुझ्या नि माझ्या घर्मकणांनी बनलेले घरकुल
तुझ्या नि माझ्या प्रेमफुलांनी सजलेले घरकुल
चहुदिशांना तांडव भरल्या लाटा असताना
तुझी नि माझी ओढ बघोनी तरलेले घरकुल
जरी सभोती केवळ होती रणरणती उन्हे
आपण दोघे पाहत होतो, नसलेले घरकुल
या वाटांना त्या वाटांशी जोडत असताना
दोन जिवांना गुंफत होते गढलेले घरकुल
आयुष्याशी लढता लढत थकलो जेंव्हाही
धावत गेलो सावरावया थकलेले घरकुल
तुझे बोलणे उरक अता
हवा येउ दे सरक अता!
तुझी बोलणे तुझ्या कृती
दिसे काहिसा फरक अता
हाय फरिश्त्या तुझ्यामुळे
जिंदगी जणू चरक अता
स्वर्ग लोपला दूर कुठे
दिसे विश्व हे नरक अता
कशा दावसी खिन्ना दिशा
ईश्वरास तू टरक अता!
जायचे आहे कुठे ते स्पष्ट कोठे?
थांबलो आहे इथे ते इष्ट कोठे?
दूर मी लोटू कशी संदिग्धता ही
जन्मत: माझीच जी ती दुष्ट कोठे
जायचे नाही मला मी जात नाही
थांबण्यासाठी कशाचे कष्ट कोठे!
निर्णयाला वेळ थोडा लावणारी
मंद बुद्धी ही जरा, ही भ्रष्ट कोठे?
जाणतो आता जरा या जाणीवांना
अंतरीची मुग्ध बोली क्लिष्ट कोठे?
उगाच रांधत, वाढत होतो दुसर्या कोणासाठी
उगाच उष्टी काढत होतो दुसर्या कोणासाठी
रांधत होतो ज्याच्यासाठी नव्हती त्याला पर्वा
मीच सुखाने राबत होतो दुसर्या कोणासाठी
होतो कधीतरी मी सम्राट अंबरीचा
मी मांडलीक आता चतकोर भाकरीचा
जे साठवून झाले, निसटून जात गेले
आला मला कधी ना अंदाज पायरीचा
गर्दीत भोवताली हे गारदीच सारे
अन शोधतो फुकाचा मी सूर बासरीचा
हे रक्त आटलेले, ते रक्त बाटलेले
रक्तास रंग नाही कोठेच खातरीचा
दाही दिशांस गेलो शोधात मी सुखाच्या
ना पाहिला कधीही मी सूर्य अंतरीचा