रोमॅंटिक

किती कितीदा समुद्र व्हावे सखीमुळे
किती कितीदा उधाण यावे सखीमुळे

तशी न माझी मुळे कधी रोवली कुठे
तृषार्त आत्मा उनाड धावे सखीमुळे

तुला मी सांगतो राणी, असे वागू नये
फुका आयुष्य कोणाचे असे मागू नये!

जरी चंद्रासवे ती रात सारी जागते
मला ती सांगते आहे 'सख्या जागू नये!'

ओढणीचा शेव जेंव्हा खेचला हळुवार
ओंजळीने चेहरा तू झाकला हळुवार

पाहिले तेंव्हाच माझे भान जाताना
रेशमाने देह जेंव्हा स्पर्शला हळुवार

प्यासलेले ओठ तू ओठांत घेताना
अमृताचा कुंभ होता सांडला हळुवार

देत जे गेलीस ते मी घेत जाताना

अधीर ओठ टेकता जरी शहारतेस तू
मिठीत या सखे अशी कशास लाजतेस तू!

फुलून पारिजात हा उभा तुझ्याच अंगणी
उगाच लाजतेस अन सुवास टाळतेस तू

तुला न पाहता उनाड चंद्रही न मावळे
कशास 'चांदणे कुठे' असे विचारतेस तू?

अता कुठे जरा जराच रंगतेय ही निशा

भेटण्याला वाकले आभाळ सारे
सांग तू आतातरी येशील का रे?

धावुनी मागे तुझ्या वेड्याप्रमाणे
श्रांत आता जाहले बेभान वारे

सोडुनी ये तू तुझ्या आकाशगंगा
चांदणे गावातले या गंधणारे!

दाटला चोहीकडे अंधार तेंव्हा
तेवणारा तूच तू होतास ना रे?

धृपदे श्वासांत माझ्या ओवताना
अंतरेही जीवनाचे तूच गा रे!

माझे जरा तरी तू ऐकून बोलणे घे
विझवून हे निखारे पदरात चांदणे घे

सारेच फेकुनी दे काटे उरातले तू
श्वासांत मोगर्‍याचे निष्पाप गंधणे घे

होवून लाट राणी आता मिठीत येना
तूफान सागराचे बेहोष झिंगणे घे

देवू नको निवाडा तूही जुना पुराणा
माझ्या जुन्या गुन्ह्यांची ऐकून कारणे घे

या अंगणात माझ्या आनंद शिंपतो मी
तूही अता ऋतुंनी आभाळ शिंपणे घे

एवढी आहे सखे प्रेमार्तता माझी तुझी
आपल्या नात्यात होते पूर्तता माझी तुझी

थांबल्या आकाशगंगा थांबली तारांगणे
स्तब्ध सारे ही कहाणी ऐकता माझी तुझी

एकमेकांच्या सुरांचा स्वर्गही मागू अता
देत आहे मागतो ते देवता माझी तुझी

कालही का वादळे? ही आजही का वादळे?
वादळे येतात, स्वप्ने ऐकता माझी तुझी

लग्न हे होण्याचसाठी सज्ज या सार्‍या दिशा
या दिशा घेउन येती अक्षता माझी तुझी

ना तुला भेटूनही ही ओढ वाटावीच का?
अंतरी माझ्या तुझ्या ही ज्योत पेटावीच का?

सूर जे नाही मिळाले शोधुनी दाही दिशा
खिन्न माझ्या अंतरीची धून तू गावीच का?

जीव सांभाळून आहे कोणत्या आशेवरी?
वाळवंटी ही सुखांची आस स्पंदावीच का?

बोललो मी एवढा की शब्द सारे संपले
मी तरी बोलायचे ते बोललो नाहीच का!

स्वप्न जे जे पाहिले ते जाळुनी गेले तरी
आजही स्वप्नांधतेचे पारडे भारीच का?

तारकांपल्याड आहे जायचे
चांदण्यांचे गीत आता गायचे

कालचे गेले उन्हाळे संपुनी
पावसाने धुंद आता व्हायचे

अंगणी माझ्या फुलोरा हा तुझा
पारिजाताच्या फुलांनी न्हायचे

जाहलो आहे असा कापूर मी
स्पर्शता तू मी असे पेटायचे

घातली आहेत ऐसी माळ तू
श्वास माझे ज्यात मी गुंफायचे

माझिया आतली मीरा बेभान नाचते आहे
तुझियात कृष्ण किनारा माझाच शोधते आहे

लाडक्या तुझ्या प्रेमाने अस्तित्व व्यापले माझे
प्रत्येक श्वास घेताना घुंगरू वाजते आहे