कौटुंबिक
चाल: फिरत्या चाकावरती देशी मातीला आकार
गळक्या नाकावरती आहे चष्मा तो नाठाळ
गाढवा तू चष्मा सांभाळ
हाती तुझीया स्र्माल नाही
पदर कुणाचा जवळही नाही
नाक सारखे गळतच राही
घे स्र्माल अन नाक तुझे रे पूस आता तू बाळ
तू चष्मा सांभाळ, गाढवा तू चष्मा सांभाळ
चाल: तू तेंव्हा तशी
तू तेंव्हा जोशी
तू आत्ता जोशी
तू खरी आहेस जोशांची
एक चहा साधा
मला नाही दिला
तू पक्की आहेस पुण्याची
तू तेंव्हा जोशी
तू आत्ता जोशी
साडी तुझी जुनी चोळी तुझी जुनी
तुला नाही ओढ नव्याची
तू तेंव्हा जोशी
तू आत्ता जोशी
सगळ्या प्रेमकथांची सुरुवात
गोड बोलण्यानंच होते
सगळ्या प्रेमकथांची अखेर
मटार सोलण्यानंच होते!
ती तयाची वीज होती
तो तिचा होता सखा
चालला संसार होता
मोरपीसा सारखा!
रंग आभाळी जसे
येतात अन जातात ही
दिवस हे येतात जैसे
दिवस ते जातात ही!
सगळ्या पुरुषांचं एक स्वप्न असतं
ऐन मॅचच्या दिवशी आपल्या
बायकोनं माहेरी गेलेलं असावं
आणि
सोफ्यावरती बसून राहून
बियरवरती बियर ढकलत
आपण मॅच बघत बसावं!
तुम्ही घरात शिरता तेंव्हा
सारं शांत शांत असतं
चपला जागेवर, पेपर टिपॉयवर
सारं जागच्या जागी असतं
सोफ्यावरती बसून राहून
हातामधे रिमोट घेऊन
बायको नावाचं वादळ
तुमची वाट बघत बसलं असतं!
सिंह जरी तू जगतासाठी
घरामधे तू ससा
हीच कहाणी तुझी मानवा
हाय असा तू कसा!
तुझ्या आरोळ्या डरकाळ्यांनी
दुमदुमते तारांगण
तुझी कर्तबे पाहुन होते
अचंबित तारांगण
घरात येता कशास होतो
तुझा कोरडा घसा!!
हीच कहाणी तुझी मानवा
हाय असा तू कसा!
कसा आज काव्यास यावा फुलोरा
सखे भोवताली, पसारा... पसारा...!
इथे ढीग आहे, तिथे ढीग आहे
जिथे पाहतो मी तिथे ढीग आहे
ढिगारे बघोनी मनाला शहारा
सखे भोवताली, पसारा... पसारा...
कोण म्हणतं आमच्या घरात
माझं काही चालत नाही?
गरम पाणी मिळाल्याशिवाय
मी भांड्यांना हात लावत नाही!
तुझ्या नि माझ्या घर्मकणांनी बनलेले घरकुल
तुझ्या नि माझ्या प्रेमफुलांनी सजलेले घरकुल
चहुदिशांना तांडव भरल्या लाटा असताना
तुझी नि माझी ओढ बघोनी तरलेले घरकुल
जरी सभोती केवळ होती रणरणती उन्हे
आपण दोघे पाहत होतो, नसलेले घरकुल
या वाटांना त्या वाटांशी जोडत असताना
दोन जिवांना गुंफत होते गढलेले घरकुल
आयुष्याशी लढता लढत थकलो जेंव्हाही
धावत गेलो सावरावया थकलेले घरकुल
