प्रेरणादायी

एक साधी दिवाळी
तिच्या आभाळभरून आठवणी!

लहानपणची फटाके-किल्ल्याची दिवाळी
तरुणपणीची मित्रांच्या कल्ल्याची दिवाळी

एका प्रसन्न सकाळी
टेरेसमधल्या जास्वंदाला आलेलं
टपोरं पिवळटसर केशरी फूल आणि त्यावरले दवबिंदू बघून
सुचायला लागतं काहीतरी
'पाकळ्यांवरी अवघडलेले दवबिंदूंचे मोती' वगैरे

एवढ्यात माझा मुलगा तिथे येतो,
तो ही ते फूल बघतो
'वॉव बाबा, कालच शाळेत सांगितलं
सरफेस टेन्शनमुळे पाण्याचे ड्रॉप्स बनतात
बघा त्या फुलावर आहेत...
काय सॉलिड ना!'

बायकोही येते
ती ही ते फूल बघते
'आहा! तुला सांगत होते ना
तो हाच केशरी रंग
अशीच साडी बघितली परवा मी
काय मस्त आहे ना!'

उंच उंच वृक्षांनी भरलेल्या विस्तीर्ण जंगलात
मधेच कुठेतरी
निवांत पहुडलेला भला मोठा अोंडका
जगण्याचा भार असह्य होऊन
उन्मळून पडलेल्या एखाद्या महाकाय वृक्षाचा
कदाचित शंभरेक वर्षांचा

माझ्यापाशी एक जादूचा फुगा आहे
फुगवायला सोपा, फोडायला अवघड
कधी आला माझ्यापाशी?.... आठवत नाही
पण आठवतं तेंव्हापासून आहेच माझ्या सोबत

तिनं विचारलं, ‘हे जीवन काय आहे रे?
आणि जगणं म्हणजे काय?
फार पाल्हाळ लावू नकोस,
एका शब्दात सांग!’

सुख, संपत्ती, सेक्स, संतती, संसार
अशा ‘स’ च्या बाराखडीत अडकलेलं आयुष्य
आनंद, एेश्वर्य, आरोग्य, आधार, आदान-प्रदान
अशा ‘अ’ च्या बाराखडीत आणुन जगू शकणं

पापण्यांमधून झरू देण बंद केल्या नंतर
अलगद माझ्या ओठांवर उतरणारं गाणं झालं
माझं दुःख आता शहाणं झालं!!

दु:ख माझे सांगू किती
शब्दं पुरतच नाही
सुख कळविणण्यासाठी
शब्दं उरतच नाही!

धडाम धुडुम धुम धुम
धडाम धुडुम धमु धुम

पाउस आला सर सर सर
वेचुया गारा भर भर भर
पाण्यात नाचु गर गर गर
पाणी उडे छम छम...
धडाम धुडुम धुम धुम