मुक्‍तछंद कविता

एक साधी दिवाळी
तिच्या आभाळभरून आठवणी!

लहानपणची फटाके-किल्ल्याची दिवाळी
तरुणपणीची मित्रांच्या कल्ल्याची दिवाळी

दहाव्या मजल्यावरचं
दहा बाय वीसचं माझं छोटंसं टेरेस
ओपन टू स्काय वगैरे
त्यात आम्ही हाैसेनं फुलवलेली
छोटीशी बाग
गुलाब, मोगरा, जाई, प्राजक्तापासून
शेवंती, झेंडू, सदाफुली आणि चाफाही!

मी रुमाल विकत घेतो
माझ्या नेहमीच्या मॉलमधून
मुळात तो असतो कापूस
दूरवरच्या कुठल्या शेताततला

माझ्या सासर आणि माहेरच्या बहुसंख्य लोकांपेक्षा
जास्त शिकलेली, जास्त कमावणारी माझी बायको

तिलाही दरवेळी ताण येतो
माझ्या माहेरची लोकं
जेवायला येणार असतात तेंव्हा!

प्राण्यांच्या काही टोळ्यांमध्ये
‘सिटी टुरिझम’ करण्याचं नवं फॅड आलंय!

येतात सिटी टुरिझम साठी
घोळकेच्या घोळके माकडांचे
बघतात टकामका
माणसं, रस्ते, बिल्डिंगा, वाहनं वगैरे
येतात दणादण झाडा-छपरांवर उड्या मारत
जातात कधी आपण होऊन, कधी हाकलल्या नंतर

एका भल्या पहाटे
एेश्वर्य ओसंडून वहाणाऱ्या महालात
निवांत निजलेल्या आपल्या बायको आणि मुलाकडे
शांतपणे पाठ फिरवून
सत्याचा शोध घेण्यासाठी बाहेर पडलेला
तेंव्हाचा सिद्धार्थ

एका प्रसन्न सकाळी
टेरेसमधल्या जास्वंदाला आलेलं
टपोरं पिवळटसर केशरी फूल आणि त्यावरले दवबिंदू बघून
सुचायला लागतं काहीतरी
'पाकळ्यांवरी अवघडलेले दवबिंदूंचे मोती' वगैरे

एवढ्यात माझा मुलगा तिथे येतो,
तो ही ते फूल बघतो
'वॉव बाबा, कालच शाळेत सांगितलं
सरफेस टेन्शनमुळे पाण्याचे ड्रॉप्स बनतात
बघा त्या फुलावर आहेत...
काय सॉलिड ना!'

बायकोही येते
ती ही ते फूल बघते
'आहा! तुला सांगत होते ना
तो हाच केशरी रंग
अशीच साडी बघितली परवा मी
काय मस्त आहे ना!'

भाऊ म्हंजे आपला जीव की प्राण
भाऊंसाठी सारी जिंदगी गहाण
भाऊंचा वाढदिवस म्हणजे कार्यच घरचं
भाऊंच्या खुशीसाठी 'होऊ दे खर्च'

उंच उंच वृक्षांनी भरलेल्या विस्तीर्ण जंगलात
मधेच कुठेतरी
निवांत पहुडलेला भला मोठा अोंडका
जगण्याचा भार असह्य होऊन
उन्मळून पडलेल्या एखाद्या महाकाय वृक्षाचा
कदाचित शंभरेक वर्षांचा

आजवर जे वाटलं ते लिहिलं
जसं वाटलं तसं लिहिलं
जे लिहिलं ते आॅनलाईनच पोस्ट केलं
कधी फोरम्सवर
कधी स्वतःच्या वेबसाईटवर
कधी फेसबूकवर