हासरा जो काल होता आज चिंताग्रस्त आहे
चेहरा पाहून माझा आरसाही त्रस्त आहे

झेलण्या तूफान सारे काल होतो एकटा मी
आज माझ्या सोबतीला आसवांची गस्त आहे

पेटली जी काल होती आज का ती थंड ज्वाला?
सूर ओठांतील राणि का असा निस्तेज झाला?

बेगड्या त्या मौत्तिकांचा हट्ट दे सोडून आता
ओवुनी मी आसवांना गुंफली ही मुग्ध माला

स्पर्शता तू आज मी बेभान झालो
आसमंती दाटले तूफान झालो

या तुझ्या ओठांस राणी स्पर्शण्या
मी पहाटे छेडलेली तान झालो

नाही कुणीच माझ्या सत्यास जाणणारे
आहेत सर्व येथे खोटेच कुंथणारे

ते लोक कोण जाणे मज भेटतील केंव्हा
श्वासांत मोगर्‍याच्या गंधास गुंफणारे