कसा कैफ़ होता, कसा माज होता
व्यभीचार त्यांचा घरंदाज होता!

जरी पाठ माझी, तरी घाव झाला
सखा भेटला तो, दगाबाज होता

आले किती खलाशी, गेले किती खलाशी
वाहून सागराने नेले किती खलाशी

आपापला किनारा ज्याचा तयास प्यारा
कोणास खंत नाही मेले किती खलाशी

त्यांच्या ऋतुंप्रमाणे जगणे मला न आले
ते सांगतील तेंव्हा फुलणे मला न आले

हा चेहराच माझा या आरशात आहे
भलत्याच चेहर्‍यांना बघणे मला न आले

पाहिजे ते सर्व केले वेळच्यावेळी
ना मला काही मिळाले वेळच्यावेळी

देत आहे मी तुला ही राखरांगोळी
मी जळोनी राख झाले वेळच्यावेळी