हास्यकविता

ती तयाची वीज होती
तो तिचा होता सखा
चालला संसार होता
मोरपीसा सारखा!

रंग आभाळी जसे
येतात अन जातात ही
दिवस हे येतात जैसे
दिवस ते जातात ही!

(हे गीत रॅप-गीताच्या चालीत म्हणून पहावे!)

हरि मुखे म्हणा तुम्ही हरि मुखे म्हणा
हरि मुखे म्हणा तुम्ही हरि मुखे म्हणा

भारनियमनामुळे घरी वीज नाही
टीव्ही नाही, पंखा नाही, चालू फ्रीज नाही
अंधारात देवाजीचे नाव गुणगुणा
हरि मुखे म्हणा तुम्ही हरि मुखे म्हणा

रोज भाव वाढे इथे रोज भाव वाढे
चहा मीठ साखरेचा रोज भाव वाढे
जीवनात आमच्या का रोज वंचना
हरि मुखे म्हणा तुम्ही हरि मुखे म्हणा

संसदेत चालतसे सावळा गोंधळ
कारभार देशाचा या ओंगळ बोंगळ
हरिनेच तारावे ही करू प्रार्थना
हरि मुखे म्हणा तुम्ही हरि मुखे म्हणा

खड्ड्यांमधुनी शोधत रस्ता
आख मार्ग तू तुझा
जपून चालव गाडी अथवा
तुटेल ऍक्सल तुझा!

इकडे खड्डे, तिकडे खड्डे
जिकडे तिकडे खड्डे
पाण्याने भरलेले काही
काही उघडे खड्डे
खड्ड्यामधूनी गाडी जाता
फुटेल टायर तुझा
जपून चालव गाडी अथवा
तुटेल ऍक्सल तुझा!

सगळ्या पुरुषांचं एक स्वप्न असतं
ऐन मॅचच्या दिवशी आपल्या
बायकोनं माहेरी गेलेलं असावं
आणि
सोफ्यावरती बसून राहून
बियरवरती बियर ढकलत
आपण मॅच बघत बसावं!

एकदा ज्ञानेश्वरांना
भेटण्या गेलो आम्ही
अडचणी सार्‍याच अमुच्या
सांगण्या गेलो आम्ही

ज्ञानदेवा वाटते मज
चैन होती आपली
भाजण्या मांडे स्वतःचे
पाठ आपुली तापली

ज्ञानदेवा सांग आम्हा
पाठ कैसी तापते?
(गॅसच्या रांगेत येथे
पाठ आमुची वाकते!)

चूल नाही, गॅस नाही
स्टो सुद्धा आम्हा नको
पाठ ही अमुची पुरावी
आणखी काही नको!

हे तरी सांगा आम्हाला
बोलला रेडा कसा
वेदवाणी तो चतुष्पद
नेमका शिकला कसा?

भोवताली आमच्याही
केवढे रेडे इथे
पांढऱ्या टोप्यांतले हे
केवढे नेते इथे!

पिणं असतं आगळा उत्सव
त्याचा उरूस होऊ नये
प्यायला नंतर आपला कधी
वकार युनूस होऊ नये

घरी बसून दारू प्यायचे
खूप सारे फायदे असतात
हॉटेलमधे , बिल भरायचे
काटेकोर कायदे असतात

आम्ही कधीच दारूमधे
दुःख आमचं बुडवत नाही
दारू नेहमी शुध्दच ठेवतो

आपला ग्लास आपण सांभाळावा
दुसर्‍याला घेऊ देऊ नये
दुसर्‍याचा ग्लास उचलण्याची
वेळ आपल्यावर येऊ नये

अशीही वेळ असते जेंव्हा
कोणीच आपला नसतो
म्हणून आपण प्यायला जातो
तर नेमका ड्राय डे असतो

आपला पेग आपण भरावा
दुसर्‍यावर विश्वास ठेवू नये

प्यायला लागल्यावर चढायचीच
केंव्हा चढते ते कळत नाही
एकदा चढलेली उतरायचीच
उतरणं काही टळत नाही

दारु पिताना एक तत्व पाळावं
सोसेल तेवढीच प्यावी
सगळी संपवायला थोडीच हवी ?
उरली , तर घरी न्यावी!

एकदा चंद्रास त्या मी
एकट्याने गाठले
वाटले जे जे मला ते
बेधडक सांगीतले

सांग मजला मिरविशी तू
एवढे टेंभे कसे?
हाय तुझिया चेहर्‍यावर
एवढे खड्डे असे!

बोलला तो चंद्र मजला
चंद्रही नव्हता कमी
'या जगी खड्डे नसावे
ही कधी नसते हमी'

'मानवा वाटेल तुजला
चेहरा माझा बरा
पुण्यनगरीतील रस्ते
पाहुनी तू ये जरा!'

ऐकुनी ते बोलणे मग
मीच माझा वरमलो
सोडुनी संवाद सारा
'पुण्य'लोकी परतलो

(आता मी काय करतो)

तुम्ही घरात शिरता तेंव्हा
सारं शांत शांत असतं
चपला जागेवर, पेपर टिपॉयवर
सारं जागच्या जागी असतं
सोफ्यावरती बसून राहून
हातामधे रिमोट घेऊन
बायको नावाचं वादळ
तुमची वाट बघत बसलं असतं!